JON SOLBERG

KJÆRE INGER

T og M: Jon Solberg

Ho var søtten, på veg ut i verda

Som yngste dotter Nes

Frå tronge kår gjekk nå ferda

mot byen, mens vårvinden bles

Ein bibel, litt klede og niste

i sekken som mor sendte med

Augo te jenta var triste

men ingen la merke te det

Som innjente hos kjøpman Bråten

der lønna var kost og losji

kasta ho kvile på båten

bare sondagenn´hadde ho fri

Det var tunge tider i Norge

kriger fer hardt med ein by

ho sat på ein benk nedpå torget

ein månad før Normandie

Klokkunn’ ringer

for elle dag Kjære Inger

eg vil alltid elske deg

eg vil alltid elske deg

På veg heim langs vegakanten

i grøfta låg ennå litt sno

Der møttast dom – ho og sersjanten

Ho søtten, han snart tjugeto

Dom var prins og prinsesse

Dom strålte – så fagre å sjå

Kjærast med fientleg adresse

men følkesnakk hørt’ dom ’kje på

Klokkunn’ ringer

for elle i dag, kjære Inger

eg vil alltid elske deg

eg vil alltid elske deg

Sanninga kom seint på dagen

Tankenn’ fór i ein storm

Og far te den vesle i magen

var han i grøn uniform

Glede og angst – ho fekk ’kje sova

Sku’ ho tørre? Ja, ho mått’ reise dit

Og ho hugsa kvart ord han hadde lova:

"Ich liebe dich, nehme dich mit."

Han kyssa ho kjærleg på kinnet

og såg på si gråtande viv

Og det kysset brann seg i minnet

te jenta, og reiv som ein kniv

Han blei ikkje glad som ho trudde

Han sa ikkje: "Bli med meg, skatt?"

Han såg ned i grusen og snudde

og ho såg meg aller meir att

Klokkunn’ ringer

for elle i dag, kjære Inger

eg vil alltid elske deg

eg vil alltid elske deg